Ἀντιαιρετικᾶ

Τό κατάντημα μιᾶς κάλπικης ἐπιχειρηματολογίας

Tοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Μαραθῶνος κ. Φωτίου



        Στίς 22-10/4-11-2010 ὁ κ. Ἀριστείδης Πανώτης ἀνήρτησε στὴν ἰστοσελίδα ἐκκλησιαστικῆς εἰδησειογραφίας amen.gr ἕνα ἄρθρο συκοφαντικό καί ὑβριστικό γιά τήν Ἐκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. μέ τῖτλο «Κατάντημα μιᾶς κάλπικης διαδοχῆς». Βλασφημεῖ κατά τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς τῶν κληρικῶν μας καί διαδίδει συκοφαντίες κατά τοῦ μακαριστοῦ ἡγέτου μας Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης κυροῦ Χρυσοστόμου, ἐνῷ παραπέμπει τούς ἀναγνῶστες του στὴν «Θρησκευτική καί Ἠθική Ἐγκυκλοπαίδεια»  ὅπου ἔχει γράψει σχετικό με τήν Ἐκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. ἄρθρο (τομ. Α΄ στῆλες 817-827).

 

 


        Ἀκριβῶς σέ αὐτό τό ἄρθρο παραπέμπουμε καί ἐμεῖς ὥστε νά δοῦν οἱ  ἀναγνῶστες τόν κ. Πανώτη νά αὐτοαναιρεῖται. Τώρα θυμήθηκε τί εἶχε συζητήσει τότε, πρίν ἀπό 56 χρόνια, μέ τόν πρ. Φλωρίνης καί κατάλαβε ὅτι σκοπίμως δέν χειροτόνησε Ἀρχιερεῖς, ὥστε νά παύσουν νά ὑφίστανται οἱ «παλαιοημερολογῖτες»; Ἄς ἀνατρέξει στά ὅσα ὁ ἴδιος ἔγραφε τό 1962 (ὅταν ἡ μνήμη του ἦταν ὁπωσδήποτε σέ καλύτερη κατάσταση) στήν «Θρησκευτική καί Ἠθική Ἐγκυκλοπαίδεια» στόν τόμο Α’, στήλη 824 καί θά διαπιστώσει ὅτι τό 1954 ὁ πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομος εἶχε ἤδη μείνει μόνος του στήν ἡγεσία τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. διότι οἱ δύο ἄλλοι συνεπίσκοποί του Χριστοφόρος καί Πολύκαρπος, εἶχαν προσχωρήσει στήν κρατοῦσα Ἐκκλησία, καί οἱ συνεννοήσεις μέ τόν Κορυτσᾶς Εὐλόγιο Κουρίλα γιὰ προσχώρησή του στούς Γ.Ο.Χ., δέν εἶχαν τελεσφορήσει. Πῶς θὰ χειροτονοῦσε λοιπόν Ἀρχιερεῖς ὁ πρ. Φλωρίνης; Μόνος του; Νά ἐπαναλάβει -δηλαδή- τό σφᾶλμα τοῦ Βρεσθένης Ματθαίου τό ὁποῖο (ὅπως ὁ κ. Πανώτης ἐπιβεβαιώνει) ἀπεδοκίμαζε;  Βεβαίως ὁ πρ. Φλωρίνης ἤθελε νά παύσει ἡ διαιώνηση τοῦ ἡμερολογιακοῦ σχίσματος, ἀλλά μέ τήν ἐπάνοδο τῶν καινοτόμων στή πορεία τῶν παραδόσεων. Αὐτό φανερώνει καί τό ἀκόλουθο ἀπόσπασμα ἀπό τόν βίο τοῦ Μακαριστοῦ Πρωθιεράρχου τῶν Γ.Ο.Χ..


        (...) Ἀπό τῆς ἐπανόδου ἐκ τῆς ἐξορίας του ὁ ἀείμνηστος Χρυσόστομος ἐπανήρχισε τό προσφιλές αὐτῷ ἔργον τῆς διαποιμάνσεως τοῦ κλήρου καί λαοῦ τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων, παρ' ὅλας τάς προβαλλομένας ἀντιδράσεις ἐκ μέρους τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας ὁ Προκαθήμενος ἀπό Ἰωαννίνων κ. Σπυρίδων Βλάχος, διά μέσου τοῦ ἀνωτέρου ὑπαλλήλου τοῦ ὑπουργείου Παιδείας καί Θρησκευμάτων κ. Ἰωάννου Πούλου, ἐκάλεσε τοῦτον εἰς τήν ἐν τῷ Ψυχικῶ οἰκίαν του καί διά σχήματος ὑποκρινομένης φιλίας εἶπε πρός αὐτόν:


        «Ἄκουσε Χρυσόστομε, σύ ἔχεις μίαν πολύ καλήν "θέσιν" εἰς τήν ἱστορίαν τῆς Ἐκκλησίας, μή θέλης ἑπομένως νά ἀμαυρώσης τό παρελθόν σου ἐπιμένων εἰς τό Παλαιόν Ἡμερολόγιον. Βλέπεις ὅτι σέ ἐγκατέλειψαν οἱ συνεργᾶται σου καί διέρρευσαν διαλυθέντες οἱ ὀπαδοί τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερολογίου. Ἐπάνελθε λοιπόν εἰς τούς κόλπους τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία μεταξύ τῶν ἄλλων θά σοῦ δώση καί τάς καθυστερουμένας ἀποδοχᾶς ἐκ τῶν συντάξεών σου ἀνερχομένας εἰς πολλὰς χιλιάδας λιρῶν».


        Αὐτά καί πλείονα ὅμοια τούτων εἶπεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, νομίζων ὅτι δι' αὐτῶν θέλει ἐκφοβίσει ἢ δελεάσει καί κλονίσει τόν ἀκλόνητον βράχον διακόψαντα τοῦτον ἀποτόμως καί εἰπόντα πρός αὐτόν: «Μακαριώτατε, φρόντισε νά ἑνώσης τήν Ἐκκλησίαν ἐπαναφέρων εἰς αὐτήν τό πατροπαράδοτον Ἑορτολόγιον, ἵνα ἡσυχάσουν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Περί συντάξεων καί χρημάτων δέν ἐνδιαφέρομαι, οὐδέ χάριν τούτων ἀποφασίζω νά παραβιάσω τήν συνείδησίν μου, τώρα μάλιστα εἰς τάς δυσμάς τοῦ βίου μου. Εἶναι ψευδέστατον ὅτι διελύθησαν ἢ διαλύονται οἱ Παλαιοημερολογίται, τῶν ὁποίων μάλιστα χαλυβδοῦται τό θρησκευτικόν αἴσθημα. Ἀλλά καί ἄν, καθ' ὑπόθεσιν, ὅλοι οἱ Παλαιοημερολογίται διαρρεύσουν πρός τό νέον ἡμερολόγιον, ὡς ἰσχυρίζεσθε, καί μείνη εἷς καί μόνον Παλαιοημερολογίτης, αὐτός θά εἶμαι ἐγώ».


        Κατάπληκτος ἐπί τῷ ἀκούσματι τῶν λόγων τούτων ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, ἀντί ἄλλης ἀπαντήσεως εἶπε πρός τόν ἀείμνηστον Χρυσόστομον: «Ὁ Θεός νά Σέ ἐλεήση». Πλήν ἤκουσεν εἰς ἀπάντησιν ἐκ τοῦ ἁγίου ἐκείνου στόματος: «Ἀμήν. Νά ἐλεήση καί ἐμέ καί σᾶς, Μακαριώτατε, καί νά σᾶς φωτίση νά ἑνώσητε τήν Ἐκκλησίαν, τῆς ὁποίας εἶναι ἀρκετά τὰ βέλη τά ὁποῖα δέχεται ἐκ τῶν ἔξωθεν ποικιλωνύμων ἐμφανῶν καί ἀφανῶν ἐχθρῶν της. Μή θέλητε λοιπόν καί σεῖς ἴνα πληγώνητε τά σπλάγχνα αὐτῆς ἐκ τῶν ἔνδων διά τῆς διαιρέσεως. Νέα ἐξορία μου δέν μέ φοβίζει: διότι ἐσυνήθισα τάς ἐξορίας, δέν ἔλυσα ἄλλωστε ἀκόμη καί τάς ὀλίγας ἀποσκευᾶς μου ἐπανελθῶν ἐκ τῆς προσφάτου ἐξορίας».


        Ὅμως ὁ κ. Πανώτης προχωρεῖ ἀκόμη περισσότερο, σέ ὑβριστικούς χαρακτηρισμούς γιά τούς Ἀρχιερεῖς τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς ἀπό τούς ὁποίους δεχθήκαμε ἐπισκοπικές χειροτονίες στίς ἀρχές τῆς δεκαετίας τοῦ ‘60. Χαρακτηρίζει αὐτούς τούς Ρώσους Ἀρχιερεῖς:


          ...«ἀγενεαλόγητους» καί «ἀκοινώνητους» δῆθεν ὀρθόδοξους «ἐπισκόπους», ἀπ’ αὐτούς πού ἀφθονοῦν στήν Ἀμερική καί δέν τούς ἀναγνωρίζει καμιά κανονική Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς «ἀλλότριους τῆς ἱερωσύνης».  Αὐτοί εἶναι  πρόσωπα πού αὐτόβουλα ὡς «ἠθοποιοί» ὑποδύθηκαν τά ἱερά ἄμφια τῶν Ὀρθοδόξων καί ὡς ἀνήκοντες σέ σχισματική ὁμάδα ἦταν «ἀκοινώνητοι» μέ τήν Ὀρθοδοξία.  Γιά τά γεγονότα πού ἀκολούθησαν ἔγραψα τό 1962 μετά δύο χρόνια ἀπό ἀψευδεῖς πηγές ἄρθρο στόν Α’  τόμο  τῆς  Θ.Η. Ἐγκυκλοπαιδείας (στῆλ. 817-827).


        Ἂν ἀνατρέξει κανείς στό ἄρθρο του στήν  «Θρησκευτική καί Ἠθική Ἐγκυκλοπαίδεια» θὰ διαπιστώσει ὅτι τότε ὁ κ. Πανώτης εἶχε -τουλάχιστον- τήν σύνεση νά εἶναι πολύ πιό κόσμιος στίς ἐκφράσεις του. Τό μόνο πού ἀναφέρει (τόμ. Α’, στήλη 825) γιά τήν περίπτωση αὐτή εἶναι:


        «Ἡ ἔλλειψις ἐπισκόπου ἀπετέλεσε "Ἀχίλλειον πτέρναν" καί ἦλθον τὸ 1960 εἰς ἐπαφήν μέ τόν ἐπίσκοπον τοῦ Μητροπολίτου Ἀναστασίου Σεραφείμ, ἡγέτου τῆς ἀνεξαρτήτου Ὀρθοδόξου ἐκκλησίας τῆς Ἀμερικῆς, ἥτις ὅμως δὲν ἀποτελεῖ μέλος τοῦ Συμβουλίου τῶν "Κανονικῶν Ἐπισκόπων τῆς Ἀμερικῆς"».


        Πράγματι ἡ Ἐκκλησία τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς (καί ὄχι ἡ ἀνύπαρκτος «Ἀνεξάρτητη Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Ἀμερικῆς») δέν ἦταν μέλος αὐτοῦ τοῦ Συμβουλίου, διότι μέλη του ἦσαν καί οἱ Ἐπίσκοποι τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας στήν Ἀμερική. Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς σχηματίσθηκε ἀπό τούς πρόσφυγες Ἀρχιερεῖς πού βρέθηκαν ἐκτός Ρωσίας μαζί μέ τά ποίμνιά τους μετά τό ξέσπασμα τῆς Ὀκτωβριανῆς Ἐπαναστάσεως στή Ρωσία. Βρισκόταν σέ συνεχὴ ἀντίθεση μέ τό Πατριαρχεῖο Μόσχας, τό ὁποῖο ἦταν ὄργανο τοῦ Σοβιετικοῦ Καθεστῶτος. Δέν μποροῦσαν νά συνυπάρξουν στό  ἴδιο Συμβούλιο. Ὅμως, ἄν ὁ κ. Πανώτης θέλει νά μάθει τήν γενεαλογία τῶν ...«ἀγενεαλογήτων» Ἐπισκόπων τῆς Ρωσικῆς Διαπορᾶς δέν ἔχει παρά νά ἀνοίξει τόν Ι’ τόμο τῆς «Θρησκευτικῆς καί Ἠθικῆς Ἐγκυκλοπαίδειας», στό λήμμα «Ρωσική Ἐκκλησία», ὅπου στίς στῆλες 1071-1075 θά πληροφορηθεῖ γιά τήν διαμόρφωση της Ρωσικῆς Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς, ὑπό τήν ἡγεσία ἀρχικῶς τοῦ Μητροπολίτου Κιέβου καί Χάρκωβ Ἀντωνίου Χραποβίτσκυ, συνυποψηφίου γιά τόν Πατριαρχικό θρόνο τῆς Μόσχας μαζί μέ τόν Πατριάρχη Τύχωνα. Ἡ ἕδρα τῆς Συνόδου ἦταν ἀρχικῶς στό Κάρλοβιτς τῆς Σερβίας πρίν μεταφερθεῖ ἀργότερα στίς Η.Π.Α.. Στόν Β΄ τόμο τῆς ἴδιας Ἐγκυκλοπαίδειας θά δεῖ στίς στῆλες 991-993 ἐκτενές ἄρθρο γιά τόν πρῶτο Μητροπολίτη τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς Ἀντώνιο Χραποβίτσκυ μαζί μέ μία ὡραιότατη φωτογραφία του. Ἐκεῖ μπορεῖ νὰ πληροφορηθεῖ ἀκόμη γιά τό ὅτι ὁ Μητροπολίτης Ἀντώνιος, ὅταν ἔφυγε ἀπό τήν Ρωσία λόγω τῆς ἐπαναστάσεως, ἀφοῦ πρῶτα πέρασε ἀπο τήν Κωνσταντινούπολη, ἔπειτα ἦλθε στήν Ἀθήνα ὅπου ὁ τότε Καθηγητής Ἀρχιμανδρίτης Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ἔκανε εἰδική τιμητική διάλεξη γι’ αὐτόν στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, ἐνῶ ὁ Βασιλεύς τῶν Ἑλλήνων Γεώργιος Β΄τόν ἐτίμησε μέ τό παράσημο τοῦ Σταυροῦ τοῦ Σωτῆρος. Τό 1920 προσεκλήθη στό Κάρλοβιτς τῆς Σερβίας ὅπου ἀνέλαβε τήν ἡγεσία τῆς Συνόδου τῶν Ἀρχιερέων τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς.


        Δεύτερος Μητροπολίτης τῆς Ρωσικῆς Διασπορᾶς ἦταν ὁ Ἀναστάσιος τόν ὁποῖο ὁ κ. Πανώτης χαρακτηρίζει ἀπρεπῶς «δῆθεν Ἐπίσκοπο»  καί «ἠθοποιό»  πού «ὑποδύθηκε τά ὀρθόδοξα ἄμφια». Μόνο πού ὁ «ἠθοποιός» αὐτός συνέπραξε μέ τόν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων Δαμιανό καί ἄλλους δύο Ἱεροσολυμῖτες Ἐπισκόπους καί χειροτόνησε στίς 27-8-1921 Ἐπίσκοπο τόν Τιμόθεο Θέμελη, τόν μετέπειτα Πατριάρχη Ἱεροσολύμων. Μπορεῖ νά συμβουλευθεῖ ὁ κ. Πανώτης τόν ΙΑ΄ τόμο τῆς «Θρησκευτικῆς καί Ἠθικῆς Ἐγκυκλοπαίδειας», (στήλη 778), ὅπου θὰ πληροφορηθεῖ περί τοῦ λόγου τό ἀληθές. Ἄν, λοιπόν, οἱ Ἀρχιερεῖς τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς ἦταν «ἀγενεαλόγητοι», «δῆθεν ἐπίσκοποι», «ἠθοποιοί πού ὑποδύονταν τά ὀρθόδοξα ἄμφια», τότε, τό ἴδιο θὰ πρέπει νὰ εἶναι καί οἱ Ἱεροσολυμῖτες Ἀρχιερεῖς πού δέχθηκαν ἀπό αὐτούς χειροτονίες.


        Ἐκτός τούτου, ἤδη ἐδῶ καί λίγα χρόνια τώρα, οἱ Ρῶσοι τῆς Διασπορᾶς ἑνώθηκαν μέ τό Πατριαρχεῖο Μόσχας, τό ὁποῖο τούς ἀναγνώρισε ὡς ἀπολύτως κανονικούς Ἐπισκόπους, καί συλλειτουργοῦν ἀκωλύτως πλέον καί  μέ τούς Ἐπισκόπους τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, ἐνῷ συμμετέχουν καί στό λεγόμενο «Συμβούλιο τῶν Κανονικῶν Ἐπισκόπων τῆς Ἀμερικῆς», τό ὁποῖο ὁ κ. Πανώτης θεωρεῖ τό κριτήριον τῆς κανονικότητος τῶν Ἀρχιερέων στὴν Ἀμερική!


        Ἀκόμη ὁ κ. Πανώτης μέμφεται τίς χειροτονίες τῶν Ἐπισκόπων μας ἀπό τούς Ἀρχιερεῖς τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας τῆς Διασπορᾶς διότι ἔγιναν «ὑπερορίως», διότι ἡ Ἑλλάδα δέν ἀνῆκε στά ὅρια τῆς κανονικῆς δικαιοδοσίας τῶν Ρώσων τῆς Διασπορᾶς. Αὐτό ἰσχύει ὑπό ὁμαλές συνθῆκες καί ὄχι ὅταν δοκιμάζεται ἡ Ἐκκλησία ἀπό αἱρέσεις. Καί κατά τόν καιρό τῆς εἰκονομαχίας, πολλοί ὀρθόδοξοι πήγαιναν στήν Ἰταλία, ἔξω ἀπό τά ὅρια πού κυβερνοῦσαν οἱ εἰκονομάχοι Αὐτοκράτορες καί λάμβαναν χειροτονίες ἀπό Ὀρθοδόξους Ἀρχιερεῖς. Στήν ἐπιστολή του πρός Μεθόδιον Μονάζοντα, ὁ Ἄγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης γράφει:


        «ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιά τούς Πρεσβυτέρους ἐκείνους που χειροτονήθηκαν στήν Ρώμη, τήν Νεάπολη καί τήν Λογγοβαρδία, «ἀκηρύκτως» καί «ἀπολελυμένως», ἂν πρέπει νὰ τούς δεχόμαστε, καί νά κοινωνοῦμε μέ αὐτούς καί να συντρώγουμε καί συμπροσευχόμαστε. ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Κατά τόν καιρό τῆς αἱρέσεως δέν γίνονται ὅλα ὅπως ἔχουν διατυπωθεῖ να τηροῦνται στόν καιρό τῆς εἰρήνης, λόγω τῆς πιεστικῆς ἀνάγκης. Τοῦτο φαίνεται ὅτι ἔπραξαν καί ὁ Μακάριος Εὐσέβιος καί ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος οἱ ὁποῖοι ἔκαναν ἀμφότεροι ὑπερόριες χειροτονίες. Καί τώρα βλέπουμε νά γίνεται τό ἴδιο στήν παροῦσα αἵρεση. Γι’ αὐτό, οἱ κληρικοί πού προαναφέρθηκαν ἐάν δέν βαρύνονται μέ κάποια ἄλλη πρόδηλη κατηγορία, δέν εἶναι ἀπορριπτέοι ἐπειδή χειροτονήθηκαν μέ αὐτόν τόν τρόπο, ἀλλά ἀποδεκτοί (...)


        Ἡ τραγική εἰρωνία εἶναι ὅτι ὁ κ. Πανώτης καταφεύγει σέ αὐτήν τήν κάλπικη (δικός του ὁ ὅρος) ἐπιχειρηματολογία γιά να καυτηριάσει τά καμώματα νεοημερολογιτῶν κληρικῶν πού αὐτοβαπτίσθηκαν δῆθεν ὡς Γ.Ο.Χ. γιά νὰ μεταβοῦν στήν Αὐστραλία καί νὰ ποιμάνουν τήν ἐκεῖ ἐπίσης νεοημερολογιτική παράταξη τῶν Κοινοτήτων! Λυπούμεθα, ἀλλά ἄν θέλει νά διεκτραγωδίσει τίς ἀθλιότητες τοῦ δικοῦ του χώρου, ἂς μήν ἀναμιγνύει τὴν Ἐκκλησία τῶν Γ.Ο.Χ. καί ἂς μὴ συκοφαντεῖ τὴν ἀποστολική μας διαδοχή. Τοῦ συνιστοῦμε δέ νά ἀνακαλέσει πάραυτα τούς ὑβριστικούς χαρακτηρισμούς, οἱ ὁποῖοι δέν ἁρμόζουν σέ ἄνθρωπο πού θέλει νά ὀνομάζεται Χριστιανός καί νά θεωρεῖ τόν ἑαυτό του ἔντιμο πολίτη,  καί μάλιστα «Θρησκευτικό καί Ἠθικό».

Ἑπικοινωνία

ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ Γ.Ο.Χ ΑΘΗΝΩΝ
Κάνιγγος 32, γ΄ ὄροφος- Ἀθήνα τ.κ. 10682

Κλειδήμου 6- Πετράλωνα Ἀθήνα τ.κ. 11852

τηλ. 210 3828280 φαξ: 210 3847365