Ὑπό τοῦ Θεοφιλ. Ἐπισκόπου Μαραθῶνος κ. Φωτίου
Πληροφορούμεθα ὅτι εἰς τάς ἡμέρας μας ἀναβιώνει ἡ αἵρεσις τῆς Ὀνοματολατρείας, μεταξύ κυρίως τῶν Σλαύων Ὀρθοδόξων, τινές τῶν ὁποίων εὑρίσκουν καταφύγιον εἰς παρασυναγωγὰς καθηρημένων ἢ ἀχειροτονήτων καλουμένων καί αὐτῶν δῆθεν ὡς Γ.Ο.Χ., μή ὄντες πράγματι. Οἱ παρασυνάγωγοι οὗτοι ὑπνοῦνται μακαρίως μή ἀντιλαμβανόμενοι τόν κίνδυνον ἐκ τῆς ὑποθάλψεως τῆς τοιαύτης αἱρέσεως καί προσθέτουν ἔτι περισσότερον κρῖμα εἰς ἑαυτούς, ὡσάν νά μή ἔφθανε εἰς αὐτούς ἡ ἐπισυσσωρευμένη ἐπ' αὐτῶν ὀργή τοῦ Θεοῦ διά τά σχίσματα τά ὁποῖα προεκάλεσαν καί τήν ἀπώλειαν τόσων ψυχῶν. Ὅθεν κρίνομεν σκόπιμον νά ἀναφέρωμεν ὀλίγα τινά διά τήν κατεγνωσμένην ταύτην αἵρεσιν.