ΤΗΝ Δευτέρα, 4/17-06-2024, πραγματοποιήθηκε ἡ Ἐξόδιος Ἀκολουθία καὶ Ταφὴ τοῦ μακαριστοῦ Πρεσβυτέρου π. Δημητρίου Ράϊκου στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ἁγίων Ταξιαρχῶν Κάντζας Ἀττικῆς.
Ὁ μακαριστὸς π. Δημήτριος ἐκοιμήθῃ τὴν ἡμέρα τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου, ὕστερα ἀπὸ τετράμηνη δοκιμασία.
Στὴν Ἐξόδιο προέστῃ ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας κ. Χρυσόστομος συμπαραστατούμενος ὑπὸ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος κ. Γεροντίου, τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ταλαντίου κ. Καλλινίκου καθὼς καὶ ἀρκετῶν ἱερέων.
Τὸν ἐπικήδειο λόγο ἐκφώνησε ὁ Σεβασμιώτατος κ. Χρυσόστομος (βλ. ΕΔΩ). Ἐκ μέρους τῆς οἰκογένειας ὡμίλησε ἡ κόρη τοῦ μακαριστοῦ Ἱερέως, κ. Δήμητρα Ράϊκου ἡ ὁποία σκιαγράφησε τὴν προσωπικότητα τοῦ μακαριστοῦ πατρὸς της, κὶ ἐκ μέρους τῆς Ὀρθοδόξου Κοινότητος Νέων, ἱδρυτῆς τῆς ὁποῖας ὑπῆρξε ὁ μακαριστὸς π. Δημήτριος, σύντομη ἀναφορὰ ἔκανε ἡ κ. Γαρυφαλλιᾶ Παπαδοπούλου ἡ ὁποία ἀναφέρθηκε στὰ πνευματικὰ χαρίσματα τοῦ π. Δημητρίου καθὼς καὶ στὴν ἀγάπη του στοὺς νέους.
Ἐν συνεχείᾳ οἱ Κληρικοὶ, ἡ οἰκογένεια καὶ τὰ πολλὰ πνευματικὰ τέκνα τοῦ μακαριστοῦ ποὺ κατέκλυσαν τὴν Μονὴ, ἔδωσαν τὸν τελευταῖο ἀσπασμὸ στὸν Πνευματικὸ τους Πατέρα.
Τέλος δὲ πραγματοποιήθηκε ἡ Ταφὴ του μακαριστοῦ Ἱερέως μας ὄπισθεν τοῦ Καθολικοῦ τῆς Μονῆς.
Ὁ μακαριστὸς Πρεσβύτερος π. Δημήτριος Ράϊκος ἐγεννήθη στὶς 12 Ιουλίου τοῦ ἕτους 1956 στὴν Ἀλεξανδρούπολη. Σὲ μικρὴ ἡλικία ἐνυμφεύθη τὴν σύζυγό του Εὐαγγελία μὲ τὴν ὁποίαν ἀπέκτησαν δεκατρία παιδιά καὶ δώδεκα ἐγγόνια. Ἐχειροτονήθη διάκονος καὶ πρεσβύτερος στὴν Θεσσαλονίκη τὸ 1983, καὶ ἔκτοτε διακόνησε μὲ θυσιαστικότητα, αὐταπάρνηση καὶ ἱερὸ ζῆλο πολλὰ Παραρτήματα καὶ Ἐνορίες τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως τὸν Ἱερὸ Ναὸ Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Περιστερίου, τὸν Ἱερό Ναὸ Ἁγίας Αἰκατερίνης Ἀθηνῶν, τὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Σάββα Γαλατσίου, τὸν Ἱερὸ Ναὸ Τιμίου Προδρόμου Λουτουφίου, τὸν Ἱερὸ Ναὸ Ὑπαπαντῆς τοῦ Χριστοῦ Μαρκοπούλου κ.α. Ἵδρυσε στὴν Ἀθήνα τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ Κοινότητα Νέων, ὅπου καὶ πραγματοποιοῦσε κηρύγματα στοὺς νέους καὶ ἐπιτελοῦσε ἀνελλιπῶς τὸ Μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως. Ἡ ἀνεξικακία, ἡ ἀνιδιοτέλεια καθὼς καὶ ἡ θυσιαστική του διακονία στὴν Ἐκκλησία καὶ στὸν ἄνθρωπο ἦταν ἀπὸ τὶς ἀρετὲς ποὸ τὸν κοσμοῦσαν.
Ἡ μνήμη του νὰ εἶναι αἰωνία!