ὑπό Ἀρχιμανδρίτου π. Νικηφόρου Νάσσου
«Κύματα ἄγρια θαλάσσης, ἐπαφρίζοντα τάς ἑαυτῶν αἰσχύνας» (Ἰούδ. 1, 13).
Εἶναι παρατηρημένο ὅτι κάθε χρόνο στήν περίοδο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, κατά τή διάρκεια τῆς ψυχοπνευματικῆς προπαρασκευῆς τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, προκειμένου νά ἑορτάσει πνευματικῶς καί ὑπαρξιακῶς τά Πάθη, τόν Σταυρόν καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, «δι᾿ ὧν τῆς φθορᾶς τό ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν, πρός αἰωνίαν ζωήν μεταβέβηκεν», κάποιο «τυχαῖο» καί «συμπτωματικό» γεγονός λαμβάνει χώρα, τό ὁποῖο ταράσσει τήν εἰρήνη τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματος.
Ἀπό τίς γνωστές πλέον καταφορές, κατά καιρούς, ἐναντίον ἁγίων προσώπων τῆς Πίστεώς μας, ὅπως λ.χ. τῆς Ἰσαποστόλου ἁγίας Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς, μέχρι τήν πολεμική τῶν «καλῶν» Καλόπουλων ἐναντίον τοῦ θαυμαστοῦ γεγονότος τοῦ Ἁγίου Φωτός στήν Ἱερουσαλήμ, ὡς καί ἄλλων, «τυχαίων» γεγονότων, διά τῶν ὁποίων ἀποκαλύπτεται ἡ πρόθεση τῆς ἐνορχηστρομένης πολεμικῆς ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Καί ναί μέν, ἡ Ἐκκλησία εἶναι «ἁγία καί ἄμωμος», σύμφωνα μέ τόν θεορρήμονα Παῦλο, ἀλλά τά μέλη της ἐνδέχεται νά παραπέσουν καί νά παραπλανηθοῦν. Τοῦτο μπορεῖ νά συμβεῖ ἕνεκα τῆς κτιστότητας καί τρεπτότητας τῶν ὄντων, τά ὁποῖα βρίσκονται σέ διαρκῆ πάλη, ἀφοῦ τελοῦν ἀνάμεσα στή διελκυστίνδα τῆς ἀντιπαραθέσεως μεταξύ τοῦ ἀγαθοῦ καί τοῦ κακοῦ, παρυποστάτου βεβαίως καί μή ὄντος, ἀφοῦ τό κακό ἐμφανίζεται ὡς διάβρωση τοῦ ἀγαθοῦ.
Τό «κάποιο γεγονός» τό ὁποῖο ἐμφανίζεται στό προσκήνιο καί σκανδαλίζει καί προκαλεῖ, ἐνεργεῖται πρωτογενῶς ἀπό κάποιο πρόσωπο. Πρόκειται γιά τό πλέον σκοτεινό πρόσωπο – πνεῦμα, καί ἐννοοῦμε τόν «ἐκριφθέντα ἐκ τῆς ἄνω φωτοφορίας διά τήν ἔπαρσιν», ὅπως διαβάζουμε στούς Ἐξορκισμούς τοῦ Μ. Βασιλείου. Εἶναι αὐτός, ὁ ὁποῖος «φοβεῖται καί τρέμει» Αὐτόν πού τόν ἐξαπέστειλε στά τάρταρα, γι᾿ αὐτό δέν ἔχει τή δύναμη νά στραφεῖ ἐναντίον Του. Γνωρίζει ὁ «πεσών Ἑωσφόρος» ὅτι ὁ Ἐσταυρωμένος Χριστός «τοῦ ἔκλεισε τό κατάστημα» ἅπαξ διά παντός, ἀφοῦ «ἄνοιξε» τό δικό Του ἰατρεῖο, ἐκ τοῦ ὁποίου ἐξεπήγασε ἡ ὑγεία στόν ταλαίπωρο ἀσθενῆ – λόγῳ πτώσεως, Ἀδάμ.
Καί βλέποντας αὐτό, «ἔπαθε ὁ Διάβολος», «ἐπλήγη» καί φώναζε στούς φίλους του μέ ἀπόγνωση: «Φίλοι μου, τί νά κάνω σ᾿ αὐτόν τόν υἱό τῆς Μαρίας, μέ σκοτώνει ὁ Βηθλεεμίτης»! Ναί, ἀκριβῶς ἔτσι γλαφυρά παρουσιάζει ὁ θεοκίνητος ὑμνογράφος τήν αἰώνια ἧττα τοῦ ἐκπεσόντος, στόν «Οἶκο» τοῦ Κοντακίου τοῦ Μ. Κανόνος:
«Τό τοῦ Χριστοῦ ἰατρεῖον βλέπων ἀνεωγμένον, καί τήν ἐκ τούτου τῷ Ἀδάμ πηγάζουσαν ὑγείαν, ἔπαθεν, ἐπλήγη ὁ Διάβολος, καί ὠς κινδυνεύων ὠδύρετο, καί τοῖς αὐτοῦ φίλοις ἀνεβόησε, τί ποιήσω τῷ Υἱῷ τῆς Μαρίας; κτείνει με ὁ Βηθλεεμίτης, ὁ πανταχοῦ παρών, καί τά πάντα πληρῶν».
Ὅμως, ἐπειδή ἀκριβῶς αὐτός ὁ ἀρχηγέτης τοῦ κακοῦ Διάβολος δέν μπορεῖ κάτι νά ἐνεργήσει, ἀλλά «φοβεῖται καί τρέμει» Αὐτόν ὁ Ὁποῖος ἔπληξε τήν κεφαλή του μέ τόν Σταυρό, τό Πάθος καί τήν Ἀνάστασή Του, γι᾿ αὐτόν τό λόγο παρακινεῖ τά διάφορα δυστυχῆ ὑποχείριά του νά καταφέρονται διαχρονικά ἐναντίον τοῦ Ζῶντος Θεοῦ. Καί ἀναλαμβάνει ὁ ἄνθρωπος - ὁ «κατ᾿ ἐκόνα καί ὁμοίωσιν Θεοῦ» πλασθείς - νά «ἐξυπηρετήσει» τόν αἰώνιον ἀντίδικο τοῦ Δημιουργοῦ.
Ἔτσι, δαιμονόπληκτοι ἄνθρωποι, ἤ στρατευμένοι πολέμιοι τοῦ Ἐσταυρωμένου καί Ἀναστάντος Κυρίου τῆς Δόξης, προσωπικά, ἤ συλλογικά, μέσα ἀπό τήν «τέχνη», ἐκβάλλουν κατά καιρούς τόν δυσώδη βόρβορο τῆς πεπωρωμένης καρδίας τους. Τοῦτο συνέβη κατ᾿ αὐτάς στήν ἐθνική πινακοθήκη, μέ τή γνωστή πλέον σέ ὅλους βεβήλωση τοῦ πανιέρου προσώπου τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τοῦ ἱεροῦ προσώπου τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου.
Ἡ «ἐλευθερία τῆς τέχνης», λέγει. Ἀλήθεια τό λέτε ἐσεῖς, «υἱοί τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου»; Αὐτό λέγεται ἐλευθερία; Καί εἶναι ἀσύδοτη, ἀχαλίνωτη, ἀλλά κυρίως μονόπλευρη ἡ ἐλευθερία; Δηλαδή, ὁ καλλιτέχνης ἔχει ἐλευθερία νά παριστάνει τήν Παναγία καί τόν ἅγιο Γεώργιο ὅπως τοῦ ἀρέσει, ἀλλά ἡ Παναγία καί ὁ ἅγιος Γεώργιος δέν ἔχουν ἐλευθερία νά εἶναι ὅπως θέλουν αὐτοί, χωρίς κακότεχνες παραποιήσεις; Ἀλλά καί πέραν τούτου, ἄν ἕνα ἄλλος καλλιτέχνης, ἐν ὀνόματι τῆς ἐλευθερίας τῆς τέχνης παρουσίαζε σέ ἀντίστοιχο πίνακα πρός ἔκθεσιν τήν μητέρα αὐτοῦ τοῦ συγκεκριμένου βλασφήμου ψευδοκαλλιτέχνου, παραποιημένη, ἤ σέ ἀνήθικη στάση καί προβολή, δέν θά ἀντιδροῦσε ἀμέσως ὁ θιγόμενος υἱός καί δέν θά ὑπέβαλε μήνυση στόν τεχνίτη; Ὦ καιροί, ὦ ἤθη….
Δικαίως καί εὐλόγως ἡ ἱερά Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους στήν ἀπό 26/3/2025 ἐπιστολή της διερωτᾶται, «πῶς ἐν τῇ ἱερᾷ ἡμῶν Πατρίδι, ἔνθα ἡ Ὀρθοδοξία ἀποτελεῖ τό πνευματικόν θεμέλιον τοῦ Γένους, δύνανται νά προβάλωνται τοιαῦτα βλάσφημα καί προσβλητικά ἔργα, καί δή ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Κράτους»…
Δυστυχῶς, ὅμως, ἐνεφανίσθη καί ἕτερον αἶσχος, στήν αὐτή βλάσφημη (ἀντεθνική τελικά) πινακοθήκη, τήν κατασταθεῖσα ἕδρα τοῦ Σατανᾶ. Ἡ βλασφημοθήκη, λοιπόν, στόν 3ο ὄροφο προβάλλει ταινία ἀσέμνου, αἰσχροῦ περιεχομένου, μέ ὑπόκρουση τόν ἐθνικό ὕμνο καί ἀπαγγελία προσευχῆς, τῆς γνωστῆς προσευχῆς στό Ἅγιο Πνεῦμα: «Βασιλεῦ οὐράνιε»! Προφανέστατη καί βάναυση ἡ προσβολή τοῦ ἐθνικοῦ καί θρησκευτικοῦ συναισθήματος τῶν Ἑλλήνων πολιτῶν. Ἐν ὀνόματι τῆς τέχνης καί τοῦτο! Ὄντως σημεῖα τῶν καιρῶν! Οἱ ἀντιρατσιστικοί νόμοι, ὡστόσο, ἐφαρμόζονται στήν περίπτωση προσβολῆς, κατηγορίας καί ὕβρεως ἐναντίον οἱουδήποτε «θεοῦ» καί ἀνθρώπου, πλήν τοῦ Ἑνός Θεοῦ τῶν ἁπάντων! Ἐκεῖ δέν ὑφίσταται λόγος προστασίας τῶν ἱερῶν προσώπων (στήν Ἑλλάδα βεβαίως, ὄχι σέ ἄλλες χῶρες πού λατρεύουν ἄλλους θεούς, ὅπως τοῦ θεοῦ τοῦ Μωάμεθ)!
Εἶναι προφανέστατη ἡ ἐνορχηστρωμένη ἐπίθεση τῶν ἐνσάρκων και ἀσάρκων δαιμόνων ἐναντίον τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ἐμεῖς οἱ ἐλάχιστοι, ἁμαρτωλοί μέν, ἀλλά ἐν ἐπιγνώσει ἐξαγορασμένοι δοῦλοι μέ τό ἐκχυθέν Πάντιμο Αἷμα τοῦ Ἐσταυρωμένου Λυτρωτοῦ ἐπί τοῦ φρικτοῦ Γολγοθᾶ, μέ ἱερά ἀγανάκτιση καί πόνο ψυχῆς ἀναβοοῦμε:
Ὦ ἄπιστοι, ὦ ἄθεοι! Καί ἄν ἀκόμη ὅλο τό συνεργεῖο τῶν δαιμόνων ἐπιστρατεύσετε ἀπό τήν Κόλαση, μέ σκοπό νά πλήξετε τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, σᾶς διαβεβαιώνουμε ὅτι ΜΗΔΕΝ θά εἶναι τό ἀποτέλεσμα τῆς κακίας καί ἀποπληξίας σας! «Καθ᾿ ὑδάτων γράφετε καί εἰς οὐρανόν τοξεύετε»! Ἡ τελική νίκη θά εἶναι τοῦ «Ἀρνίου» καί ὄχι τοῦ «θηρίου»! Θά εἶναι Αὐτοῦ, ὁ Ὁποῖος «ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ» (Ἀποκ. 6, 20)!
ΜΑΡΤΙΟΣ 2025