Ὑπό π. Νικηφόρου Νάσσου

Ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος, γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο κατά χάριν θεό [1]! Ἡ συνάντηση τοῦ ὑπερβατικοῦ μέ τό ἐγκόσμιο καί κτιστό, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Λόγου «ἐν τόπῳ καί χρόνῳ» μέσα στήν ἱστορία, ἀποτελεῖ ὄντως τό μέγιστο γεγονός τῆς ἱστορίας, τό «μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον», τό μοναδικό καί ἀνεπανάληπτο στήν κτίση, ἀφοῦ γιά πρώτη φορά ἑνώθηκαν ὁ Θεός καί ὁ ἄνθρωπος ὑποστατικῶς! «Καί ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν»[2], μᾶς διαβεβαιώνει ὁ Εὐαγγελιστής τῆς ἀγάπης Ἰωάννης, ὁ Υἱός τῆς Βροντῆς. «Θεός ἐπί γῆς, Θεός ἐν ἀνθρώποις, Θεός ἐν σαρκί», θά μᾶς πεῖ σκιρτώντας «ἐν Πνεύματι» ὁ Μέγας οὐρανοφάντωρ Βασίλειος.[3]

Περισσότερα...